ві́рны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ві́рны |
ві́рная |
ві́рнае |
ві́рныя |
| Р. |
ві́рнага |
ві́рнай
ві́рнае |
ві́рнага |
ві́рных |
| Д. |
ві́рнаму |
ві́рнай |
ві́рнаму |
ві́рным |
| В. |
ві́рны (неадуш.)
ві́рнага (адуш.) |
ві́рную |
ві́рнае |
ві́рныя (неадуш.)
ві́рных (адуш.) |
| Т. |
ві́рным |
ві́рнай
ві́рнаю |
ві́рным |
ві́рнымі |
| М. |
ві́рным |
ві́рнай |
ві́рным |
ві́рных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Ві́рны ’хвалісты, ветраны’; ’глыбокі, небяспечны’ (Нас.); ’вірысты’ (КТС). Сюды ж вірна ’неспакойна’ (Нас.), чэш. vírný ’хуткі, раптоўны’; ’вірлівы, вірысты’, славац. vírný (паэт.) ’вірлівы, вірысты’. Утворана ад вір 1 і суф. ‑н‑ы (< ьnъ‑).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ві́рнік ’ніжняя частка ганчарнага круга’ (Жд., 1). Польск. wirniak ’верхняя частка ганчарнага круга’. Утворана ад прыметніка вірны (гл.) і суф. ‑ік.
Вірнік ’нячысцік у вірыстай вадзе’ (Нік., Оч.) паходзіць ад вір 1 (гл.) і суф. Nomina agentis ‑нік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Віравы: віравая вада, віравы шчупак ’які мае адносіны да вір 1 (КТС). Укр. вирови́й ’вірны, віровы, бяздонны, дрыгвяны’, рус. вирово́й, вырово́й ’тс’, польск. wirowy ’вярчальны; віхравы’, чэш. vírový, vířivý ’тс’, славац. vírový ’віравы’. Адназоўнікавы прыметнік, утвораны пры дапамозе суф. ‑ав‑ы (< прасл. ov‑ъ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)