Ві́рнік ’ніжняя частка ганчарнага круга’ (Жд., 1). Польск. wirniak ’верхняя частка ганчарнага круга’. Утворана ад прыметніка вірны (гл.) і суф. ‑ік.
Вірнік ’нячысцік у вірыстай вадзе’ (Нік., Оч.) паходзіць ад вір 1 (гл.) і суф. Nomina agentis ‑нік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)