віншава́ць, -шу́ю, -шу́еш, -шу́е; -шу́й; -шава́ны; незак., каго з чым.

Вітаць з выпадку чаго-н. прыемнага, радаснага.

В. са святам, з юбілеем.

|| зак. павіншава́ць, -шу́ю, -шу́еш, -шу́е; -шу́й; -шава́ны.

|| наз. віншава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віншава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. віншу́ю віншу́ем
2-я ас. віншу́еш віншу́еце
3-я ас. віншу́е віншу́юць
Прошлы час
м. віншава́ў віншава́лі
ж. віншава́ла
н. віншава́ла
Загадны лад
2-я ас. віншу́й віншу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час віншу́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

віншава́ць несов. поздравля́ть;

в. са свя́там — поздравля́ть с пра́здником

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віншава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; незак., каго.

Вітаць, славіць каго‑н. з выпадку радаснай падзеі, знамянальнай даты і пад. Віншаваць са святам. Віншаваць з перамогай. □ — Віншуем вас, Ахрэм Іванавіч, з днём нараджэння, — працягнуў яму руку калгасны брыгадзір. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Віншаваць ’вітаць, славіць каго-небудзь з выпадку знамянальнай даты ці радаснай падзеі’ (БРС, КТС, Шпіл., Мал., Гарэц., Касп., Нас.), ст.-бел. виншовати ’жадаць’ (з XVI ст.). Укр. віншувати, вінчувати, польск. winszować ’віншаваць, выказваць пажаданні’, уст. ’жадаць што-небудзь каму-небудзь’; ’прасіць’. Бел. лексема запазычана з польск. winszować (< с.-в.-ням. wünschen) (Булыка, Запазыч., 64; Чартко, Дасл. (Гродна), 1967, 54; Карскі, Белорусы, 161).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

павіншава́ць гл. віншаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поздравля́ть несов. віншава́ць; (приветствовать) віта́ць;

поздравля́ть с пра́здником віншава́ць (віта́ць) са свя́там;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калядава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; незак.

Хадзіць па дварах у калядныя вечары, віншаваць гаспадароў, спяваючы калядныя песні.

|| наз. калядава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

юбіля́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, чый юбілей адзначаецца, святкуецца.

Акадэмік-ю.

Горад-ю.

Віншаваць юбіляра.

|| ж. юбіля́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

калядава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; незак.

Хадзіць па дварах у калядныя вечары, віншаваць гаспадароў, спяваючы калядныя песні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)