вінаку́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| вінаку́р | вінаку́ры | |
| вінаку́ра | ||
| вінаку́ру | вінаку́рам | |
| вінаку́ра | ||
| вінаку́рам | вінаку́рамі | |
| вінаку́ру | вінаку́рах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)