вілава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вілава́ты вілава́тая вілава́тае вілава́тыя
Р. вілава́тага вілава́тай
вілава́тае		 вілава́тага вілава́тых
Д. вілава́таму вілава́тай вілава́таму вілава́тым
В. вілава́ты (неадуш.)
вілава́тага (адуш.)		 вілава́тую вілава́тае вілава́тыя (неадуш.)
вілава́тых (адуш.)
Т. вілава́тым вілава́тай
вілава́таю		 вілава́тым вілава́тымі
М. вілава́тым вілава́тай вілава́тым вілава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вілава́ты вилообра́зный; (раздвоенный) соха́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вілава́ты, ‑ая, ‑ае.

Вілападобны, раздвоены. Вілаватае дрэва. □ Вілаватая саха падпірала дах. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вілава́ты ’вілападобны, раздвоены’ (БРС, КТС, Федар., 6); ’завілісты, пакручасты’ (Гарэц.). Укр. вілова́тий ’вілаваты’, рус. паўн., смал. вилова́тый ’раздвоены, вілападобны’, ст.-рус. виловатый ’завілісты’ (1556 г.). Прыметнік, утвораны пры дапамозе суф. ‑ov‑atъ. Да ві́лы (гл.). У заходніх і паўднёвых слав. мовах гэта лексема мае суф. ‑ov‑it‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вилообра́зный вілава́ты, вілападо́бны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расаха́ты, -ая, -ае.

1. 3 раздвоеным ствалом; вілаваты.

Стары р. дуб.

2. Рагаты, з галіністымі рагамі.

Р. лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Развідла́сты ’вілаваты’ (Сцяшк.). Утворана з дапамогай прыстаўкі раз- на аснове польск. widlasty ’вілаваты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вілападобны ’вілаваты’ (БРС). Калька з рус. вилообразный.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расаха́ты, ‑ая, ‑ае.

1. З раздвоеным ствалом; вілаваты. Месца для адпачынку выбіраем на пагорку, пад старым расахатым дубам. Сачанка. Над Прыпяццю, за хатамі, Ля самага сяла, Сасонка расахатая Маленькая расла. Прыходзька.

2. Рагаты, з галіністымі рагамі. Расахаты лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рассама́ты ’вілаваты (пра дрэва)’ (асіп., ЛА, 5). Вынік “узнаўлення” словаўтваральнай структуры — з прыстаўкай, параўн. расама́ты (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)