Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вілава́ты gábelformig
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Вілава́ты ’вілападобны, раздвоены’ (БРС, КТС, Федар., 6); ’завілісты, пакручасты’ (Гарэц.). Укр.вілова́тий ’вілаваты’, рус.паўн., смал.вилова́тый ’раздвоены, вілападобны’, ст.-рус.виловатый ’завілісты’ (1556 г.). Прыметнік, утвораны пры дапамозе суф. ‑ov‑atъ. Да ві́лы (гл.). У заходніх і паўднёвых слав. мовах гэта лексема мае суф. ‑ov‑it‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вилообра́зныйвілава́ты, вілападо́бны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
расаха́ты, -ая, -ае.
1. 3 раздвоеным ствалом; вілаваты.
Стары р. дуб.
2. Рагаты, з галіністымі рагамі.
Р. лось.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
forked
[fɔrkt]
adj.
вілава́ты, раздво́ены; разьві́лісты
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Развідла́сты ’вілаваты’ (Сцяшк.). Утворана з дапамогай прыстаўкі раз- на аснове польск.widlasty ’вілаваты’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вілападобны ’вілаваты’ (БРС). Калька з рус.вилообразный.