віксаці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. віксаці́н
Р. віксаці́ну
Д. віксаці́ну
В. віксаці́н
Т. віксаці́нам
М. віксаці́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

віксаці́н, -ну м. виксати́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віксаці́н, ‑у, м.

Непрамакальная, падобная на цырату, тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

виксати́н віксаці́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)