віка́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. віка́рны віка́рная віка́рнае віка́рныя
Р. віка́рнага віка́рнай
віка́рнае		 віка́рнага віка́рных
Д. віка́рнаму віка́рнай віка́рнаму віка́рным
В. віка́рны (неадуш.)
віка́рнага (адуш.)		 віка́рную віка́рнае віка́рныя (неадуш.)
віка́рных (адуш.)
Т. віка́рным віка́рнай
віка́рнаю		 віка́рным віка́рнымі
М. віка́рным віка́рнай віка́рным віка́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

віка́рны церк. вика́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віка́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да звання вікарыя, з’яўляецца вікарыем. Вікарны архірэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вика́рный віка́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)