ві́ка, -і, ДМ ві́цы, ж.

Аднагадовая кармавая расліна сямейства бабовых.

|| прым. ві́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ві́ка
Р. ві́кі
Д. ві́цы
В. ві́ку
Т. ві́кай
ві́каю
М. ві́цы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ві́ка ж., бот. ви́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ві́ка, ‑і, ДМ віцы, ж.

Кармавая расліна сямейства бабовых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ві́ка, выка ’гарошак пасяўны, Vicia sativa L.’ (гом., гродз., маг., мін., БРС, Кіс., Сцяшк. МГ), ві́ґа ’тс’ (Сцяшк. МГ), віка ’люцэрна пасяўная, Medicago sativa L.’ (Бейл.). Укр. вика ’віка, гарошак’, рус. вика ’мышыны гарошак, Vida crassa L.’; ’гарошак пасяўны, Vicia sativa L.’; ’боб, Vicia faba L.’, наўг. вика ’сачавіца’, польск. wyka ’гарошак, Vicia L.’, в.-луж. woka ’тс’, чэш. vika, vikev ’тс’, славац. vika, серб.-харв. вика, літ. vìkis, vikė ’гарошак’, лат. vīki, ст.-прус. wictis, ст.-в.-ням. wicchia, н.-в.-ням. Wicke, лац. vicia, грэч. βικία, βικίον. Да і.-е. асновы *u̯ei‑ (Шанскі, 1, В, 96; Голуб, 330), да якой адносіцца і віць (гл.) (КЭСРЯ, 81). Большасць этымолагаў схіляецца да думкі пра запазычанне славянамі гэтай лексемы са ст.-в.-ням. wicchia < лац. vicia (Міклашыч, 397; Мацэнаўэр, 368; Брукнер, 638; Голуб-Копечны, 416; Фасмер, 1, 313; Праабражэнскі, 1, 83; Трубачоў, ВЯ, 5, 1961, 132; Махэк₂, 680). Адсутнічае ў славен. і балг. мовах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ві́ка-аўся́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ві́ка-аўся́ны ві́ка-аўся́ная ві́ка-аўся́нае ві́ка-аўся́ныя
Р. ві́ка-аўся́нага ві́ка-аўся́най
ві́ка-аўся́нае		 ві́ка-аўся́нага ві́ка-аўся́ных
Д. ві́ка-аўся́наму ві́ка-аўся́най ві́ка-аўся́наму ві́ка-аўся́ным
В. ві́ка-аўся́ны (неадуш.) ві́ка-аўся́ную ві́ка-аўся́нае ві́ка-аўся́ныя (неадуш.)
Т. ві́ка-аўся́ным ві́ка-аўся́най
ві́ка-аўся́наю		 ві́ка-аўся́ным ві́ка-аўся́нымі
М. ві́ка-аўся́ным ві́ка-аўся́най ві́ка-аўся́ным ві́ка-аўся́ных

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ві́ка-аўся́ны ви́ко-овся́ный, ви́ко-овсяно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

авиадви́гатель авіярухаві́к, -віка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ви́ка бот. ві́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ві́кавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да вікі; у якім ёсць віка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)