відэ́лец
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
відэ́лец |
відэ́льцы |
| Р. |
відэ́льца |
відэ́льцаў |
| Д. |
відэ́льцу |
відэ́льцам |
| В. |
відэ́лец |
відэ́льцы |
| Т. |
відэ́льцам |
відэ́льцамі |
| М. |
відэ́льцы |
відэ́льцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
відэ́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м.
Сталовы прыбор у выглядзе ручкі з доўгімі зубамі.
|| прым. відэ́лечны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
відэ́лец, -льца м. ви́лка ж. (столовая)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
відэ́лец, ‑льца, м.
Сталовы прыбор у выглядзе ручкі з доўгімі зубамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Відэ́лец ’відэлец’ (БРС, Сцяшк., Касп.) запазычана з польск. widelec ’тс’ у XVII ст. (Булыка, Запазыч., 62).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Відэ́лка ’відэлец’ (Нас., Касп.) — кантамінаваная форма ад бел. відэлец і рус. вилка ’тс’. Сюды ж відэлкі (Шат.), а таксама відэлька ’тс’ (КТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Відзельца ’відэлец’ (нараўл., Мат. Гом.) — відазмененае відэлец пры дапамозе суф. ‑ль‑ца, які надае слову памяншальнае значэнне. Тое ж бел. відэльца (Касп.). Сюды ж відзелец.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Відзёлка ’відэлец’ (Мат. Гом.). Утворана ад відэлец (гл.) па тыпу сядзёлка (гл.) пры дапамозе суф. ‑к‑a. Параўн. рус. смал., кур., варон., арл. виделка, видёлка ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
чапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.
1. за каго-што. Тое, што і чапляцца (у 1 знач.).
2. што. Падчэпліваць, браць чым-н. вострым.
Ч. скварку на відэлец.
3. што на што. Вешаць (разм.).
Ч. фіранкі.
4. што. Надзяваць што-н. (разм.).
Ч. акуляры.
5. Тое, што і чапляцца (у 4 знач.).
|| наз. чапля́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)