віва́рый

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. віва́рый віва́рыі
Р. віва́рыя віва́рыяў
Д. віва́рыю віва́рыям
В. віва́рый віва́рыі
Т. віва́рыем віва́рыямі
М. віва́рыі віва́рыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

віва́рый м., спец. вива́рий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віва́рый, ‑я, м.

Спецыяльнае памяшканне для ўтрымання паддоследных жывёлін.

[Лац. vivarium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Віва́рый ’спецыяльнае памяшканне для ўтрымання падвопытных жывёлін’ (КТС, БРС). Укр. віварый, рус. виварий, польск. wiwarium і г. д. Паходзіць з познелац. vīvārium ’звярынец’ (праз рус. мову).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вива́рий спец. віва́рый, -рыя м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)