вібрыё́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вібрыё́н |
вібрыё́ны |
| Р. |
вібрыё́на |
вібрыё́наў |
| Д. |
вібрыё́ну |
вібрыё́нам |
| В. |
вібрыё́н |
вібрыё́ны |
| Т. |
вібрыё́нам |
вібрыё́намі |
| М. |
вібрыё́не |
вібрыё́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вібрыён м., бакт. вибрио́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вібрыён, ‑а, м.
Бактэрыя ў форме сагнутай палачкі або коскі. Халерны вібрыён.
[Фр. vibrion.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вібрыён ’бактэрыі ў форме сагнутай палачкі’ (КТС, БРС). Запазычана праз рус. мову з франц. vibrion. Да вібрацыя (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вибрио́н бакт. вібрыён, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вібра́цыя ’рытмічнае хістанне пругкага цела’ (КТС, БРС). Запазычана праз рус. мову (Крукоўскі, Уплыў, 89) з франц. vibration ’хістанне, ваганне’ (Шанскі, 1, В, 91) < лац. vibratio < vibrare ’дрыжаць, хістацца’ (Даза, 750). Не выключана магчымасць запазычання з польск. wibracja, асабліва з музычнай тэрміналогіі. Сюды ж вібрант, вібратар, вібрацыйны (КТС, БРС), вібрыён (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
хале́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да халеры (у 1 знач.). Халерны вібрыён. Халерная эпідэмія. // Які бывае пры халеры, выкліканы халерай. Халерны панос. // Звязаны з эпідэміяй халеры. Халерны год.
2. Які захварэў на халеру. Халерны хворы. / у знач. наз. хале́рны, ‑ага, м.; хале́рная, ‑ай, ж. Барак для халерных. // Прызначаны для хворых на халеру. Халерная бальніца.
3. Разм. груб. Вельмі дрэнны, непрыемны. [Павал:] — Я на цябе жаднае крыўды не маю. [Тамаш:] — Ну дык чаго ты звягаеш.. Што гэта за народ халерны. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)