вібрава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вібру́ю вібру́ем
2-я ас. вібру́еш вібру́еце
3-я ас. вібру́е вібру́юць
Прошлы час
м. вібрава́ў вібрава́лі
ж. вібрава́ла
н. вібрава́ла
Загадны лад
2-я ас. вібру́й вібру́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вібру́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вібраваць ’рытмічна хістацца’ (КТС) словаўтваральна перааформлена з літар. вібры́раваць, якое паходзіць з рус. вибри́ровать < ням. vibrieren ’хістацца, дрыжаць, вібрыраваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

завібрава́ць

‘пачаць вібраваць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. завібру́е завібру́юць
Прошлы час
м. завібрава́ў завібрава́лі
ж. завібрава́ла
н. завібрава́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час завібрава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)