вібрава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вібру́ю вібру́ем
2-я ас. вібру́еш вібру́еце
3-я ас. вібру́е вібру́юць
Прошлы час
м. вібрава́ў вібрава́лі
ж. вібрава́ла
н. вібрава́ла
Загадны лад
2-я ас. вібру́й вібру́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вібру́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вібраваць ’рытмічна хістацца’ (КТС) словаўтваральна перааформлена з літар. вібры́раваць, якое паходзіць з рус. вибри́ровать < ням. vibrieren ’хістацца, дрыжаць, вібрыраваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вібрава́ць, вібры́раваць vibríeren [vi-] vi, schwíngen* vt; тэх. fláttern vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

завібрава́ць

‘пачаць вібраваць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. завібру́е завібру́юць
Прошлы час
м. завібрава́ў завібрава́лі
ж. завібрава́ла
н. завібрава́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час завібрава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

drgać

незак.

1. уздрыгваць;

2. фіз. вібраваць, дрыжаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pulsate

[ˈpʌlseɪt]

v.i.

1) бі́цца; пульсава́ць; трапята́цца

2) вібрава́ць; ківа́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

oscillate

[ˈɑ:sɪleɪt]

v.

1) вага́цца (у вы́бары)

2) хіста́ць (-ца), вібрава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vibratory

[ˈvaɪbrətɔri]

adj.

1) які́ вібру́е або́ выкліка́е вібра́цыю

2) здо́льны вібрава́ць

3) вібрацы́йны

vibratory motion — вібрацы́йны рух

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pulse

[pʌls]

1.

n.

1) пульс -у m., біцьцё сэ́рца

2) часьціня́ біцьця́

to feel (take) one’s pulse — ма́цаць пульс

3) рытм у му́зыцы

4) пачу́цьці, настро́і pl.

the pulse of the nation — настро́і ў наро́дзе

2.

v.i.

бі́цца; трапята́цца; вібрава́ць

His heart pulsed with excitement — Яго́нае сэ́рца бі́лася ад хвалява́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vibrate

[ˈvaɪbreɪt]

1.

v.i.

1) вібрава́ць

A piano string vibrates and makes a sound when a key is struck — Калі́ наці́снуць на кля́вішу піяні́на, струна́ вібру́е і выдае́ гук

2) гайда́цца, ківа́цца

3) дрыжэ́ць, трымце́ць

4) гучэ́ць

The clanging vibrated in his ears — Бра́згат гучэ́ў у яго́ ў вуша́х

5) Figur. вага́цца, хіста́цца

2.

v.t.

1) выкліка́ць хіста́ньне, дрыжэ́ньне, вібра́цыю

2) адме́рваць час хіста́ньнем

A pendulum vibrates seconds — Ма́ятнік адме́рвае сэку́нды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)