вёсельны гл. вясло¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вё́сельны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вё́сельны вё́сельная вё́сельнае вё́сельныя
Р. вё́сельнага вё́сельнай
вё́сельнае		 вё́сельнага вё́сельных
Д. вё́сельнаму вё́сельнай вё́сельнаму вё́сельным
В. вё́сельны (неадуш.)
вё́сельнага (адуш.)		 вё́сельную вё́сельнае вё́сельныя (неадуш.)
вё́сельных (адуш.)
Т. вё́сельным вё́сельнай
вё́сельнаю		 вё́сельным вё́сельнымі
М. вё́сельным вё́сельнай вё́сельным вё́сельных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вёсельны, см. вёславы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вёсельны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і вёславы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вясло́¹, -а́, мн. вёслы і (з ліч. 2, 3, 4) вяслы́, вёсел і вёслаў, н.

Лопасць з доўгім дзяржаннем, прызначаная для веславання.

|| прым. вёславы, -ая, -ае, веславы́, -а́я, -о́е і вёсельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

весе́льный вёславы, веславы́, вёсельны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)