вясе́нні

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вясе́нні вясе́нняя вясе́нняе вясе́ннія
Р. вясе́нняга вясе́нняй
вясе́нняе		 вясе́нняга вясе́нніх
Д. вясе́нняму вясе́нняй вясе́нняму вясе́ннім
В. вясе́нні (неадуш.)
вясе́нняга (адуш.)		 вясе́ннюю вясе́нняе вясе́ннія (неадуш.)
вясе́нніх (адуш.)
Т. вясе́ннім вясе́нняй
вясе́нняю		 вясе́ннім вясе́ннімі
М. вясе́ннім вясе́нняй вясе́ннім вясе́нніх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раўнадзе́нства, -а, н.

Час, які бывае двойчы ў год, калі працягласць дня і ночы аднолькавыя.

Вясенняе і асенняе р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

снегарастава́нне, ‑я, н.

Раставанне снегу. Вясенняе снегараставанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раўнадзе́нства, ‑а, н.

Час, які бывае двойчы ў год, калі працягласць дня і ночы аднолькавыя. Вясенняе і асенняе раўнадзенства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

равноде́нствие раўнадзе́нства, -ва ср.;

осе́ннее равноде́нствие асе́нняе раўнадзе́нства;

весе́ннее равноде́нствие веснаво́е (вясе́нняе) раўнадзе́нства.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карнава́л, ‑а, м.

1. Народнае гулянне-маскарад з танцамі, выступленнямі самадзейнасці, гульнямі, звычайна пад адкрытым небам. Навагодні карнавал.

2. Вясенняе народнае свята ў Італіі, якое суправаджаецца вулічнымі шэсцямі, маскарадам (адпавядае масленіцы).

[Іт. carnevale.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Веснаўскі ’вясенняе парасё’ (КТС, Я. Ермаловіч); польск. wiosnować ’даглядаць вясной’, wiośniak ’той, што нарадзіўся вясной’. Да вясна́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ты́шчыцца, ‑шчуся, ‑шчышся, ‑шчыцца; незак.

Разм. Пралазіць, прабірацца з цяжкасцю; лезці куды‑н. Няхутка задрамаў... Чую, што нехта пад коўдру тышчыцца. Мыслівец. То перад вачыма, то тамака вунь, уводдалі — тышчылася вясенняе зяленіва, лезла напралом. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Весніна́, вэснина́ ’вясенняе ворыва’ (палес., Выг.). Утворана пры дапамозе суф. ‑ін‑а ад *веснаваць. Аналагічна ў паўн.-рус. гаворках назвы для работ, якія выконваюцца вясной: ве́сни́на́ ’воўна, якую настрыглі з авечак у маі або летам’, пск. ’сняткі вясенняга ўлову’, арханг. веснова́нье ’паляванне на марскіх звяроў вясной’, пск. вешница ’вясенняе ворыва’, арханг. вёшня ’вясенняя сяўба’, укр. веснування, веснова́нє ’правядзенне веснавых палявых работ’, польск. vʼosna ’вясеннія палявыя работы’, серб. про̀летина ’вясенняя сяўба’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вясёнка 1 ’вясна’ (КЭС, лаг.). Да вясенка (гл.).

Вясёнка 2 ’вясенняе жаночае паліто’ (навагр., З нар. сл.) запазычана з польск. jesionka ’дэмісезоннае паліто’. Пачатковае в‑ прыстаўное, па аналогіі да вясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)