вясе́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вясе́льны вясе́льная вясе́льнае вясе́льныя
Р. вясе́льнага вясе́льнай
вясе́льнае		 вясе́льнага вясе́льных
Д. вясе́льнаму вясе́льнай вясе́льнаму вясе́льным
В. вясе́льны (неадуш.)
вясе́льнага (адуш.)		 вясе́льную вясе́льнае вясе́льныя (неадуш.)
вясе́льных (адуш.)
Т. вясе́льным вясе́льнай
вясе́льнаю		 вясе́льным вясе́льнымі
М. вясе́льным вясе́льнай вясе́льным вясе́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вясе́льны сва́дебный;

~ныя пе́сні — сва́дебные пе́сни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вясе́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вяселля. Вясельны стол. Вясельныя песні. □ Святочныя і вясельныя дні прайшлі, як у цудоўным сне. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вясе́льны ’які мае дачыненне да вяселля’ (Нас., КТС, БРС, Мал., віл., З нар. сл.). Утворана пры дапамозе суф. ‑н‑ы (< ьnъ) ад вясе́лле (гл.).

Вя́сельны ’які мае дачыненне да вя́сла, зроблены з вясла’. Утворана ад вя́сла (гл.) і суф. ‑н‑ы (< ьnъ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вясе́лле, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Абрад шлюбу і ўрачыстасць, святкаванне, звязанае з гэтым.

Спраўляць в.

2. Шлюбны поезд.

Дзеці крычалі: «Вяселле едзе!»

3. Бесклапотна-радасны настрой, які выражаецца ў схільнасці да забаў, вясёлых гульняў (разм.).

Праводзіць час у вяселлі.

|| памянш. вясе́лейка, -а, мн. -і, -аў, н. (да 1 знач.).

|| прым. вясе́льны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

традыцы́йна-вясе́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. традыцы́йна-вясе́льны традыцы́йна-вясе́льная традыцы́йна-вясе́льнае традыцы́йна-вясе́льныя
Р. традыцы́йна-вясе́льнага традыцы́йна-вясе́льнай
традыцы́йна-вясе́льнае		 традыцы́йна-вясе́льнага традыцы́йна-вясе́льных
Д. традыцы́йна-вясе́льнаму традыцы́йна-вясе́льнай традыцы́йна-вясе́льнаму традыцы́йна-вясе́льным
В. традыцы́йна-вясе́льны (неадуш.)
традыцы́йна-вясе́льнага (адуш.)		 традыцы́йна-вясе́льную традыцы́йна-вясе́льнае традыцы́йна-вясе́льныя (неадуш.)
традыцы́йна-вясе́льных (адуш.)
Т. традыцы́йна-вясе́льным традыцы́йна-вясе́льнай
традыцы́йна-вясе́льнаю		 традыцы́йна-вясе́льным традыцы́йна-вясе́льнымі
М. традыцы́йна-вясе́льным традыцы́йна-вясе́льнай традыцы́йна-вясе́льным традыцы́йна-вясе́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сва́дебный вясе́льны;

сва́дебный обря́д вясе́льны абра́д;

сва́дебные пе́сни вясе́льныя пе́сні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

картэ́ж, -у, мн. -ы, -аў, м.

Урачыстае шэсце, працэсія.

Вясельны к.

|| прым. картэ́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карава́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Вясельны абрадавы пірог круглай формы або вялікая булка, спечаная для якой-н. урачыстасці, свята.

Частаваць караваем.

|| прым. карава́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абра́д, -у, ДМ -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Сукупнасць строга акрэсленых дзеянняў, якімі суправаджаецца выкананне рэлігійных рытуалаў або бытавых традыцый.

А. хрышчэння.

Вясельны а.

|| прым. абра́давы, -ая, -ае і абра́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)