вяршы́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. вяршы́ннік
Р. вяршы́нніку
Д. вяршы́нніку
В. вяршы́ннік
Т. вяршы́ннікам
М. вяршы́нніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вяршы́ннік, -ку м., собир. верши́нник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

верши́нник собир. вяршы́ннік, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)