вярхо́ўны, -ая, -ае.

Галоўны, найвышэйшы.

В.

Галоўнакамандуючы.

В.

Суд Рэспублікі Беларусь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вярхо́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вярхо́ўны вярхо́ўная вярхо́ўнае вярхо́ўныя
Р. вярхо́ўнага вярхо́ўнай
вярхо́ўнае		 вярхо́ўнага вярхо́ўных
Д. вярхо́ўнаму вярхо́ўнай вярхо́ўнаму вярхо́ўным
В. вярхо́ўны (неадуш.)
вярхо́ўнага (адуш.)		 вярхо́ўную вярхо́ўнае вярхо́ўныя (неадуш.)
вярхо́ўных (адуш.)
Т. вярхо́ўным вярхо́ўнай
вярхо́ўнаю		 вярхо́ўным вярхо́ўнымі
М. вярхо́ўным вярхо́ўнай вярхо́ўным вярхо́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вярхо́ўны верхо́вный;

○ Вярхо́ўны галоўнакама́ндуючы — Верхо́вный главнокома́ндующий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вярхо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Галоўны. Вярхоўны галоўнакамандуючы. Вярхоўны заканадаўчы орган.

•••

Вярхоўны Савет БССР — найвышэйшы заканадаўчы орган дзяржаўнай улады БССР.

Вярхоўны Суд БССР — найвышэйшы судовы орган БССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вярхо́ўны ’вышэйшы’ (БРС, КТС, Касп.), укр. верховний ’тс’, рус. верховный ’верхні’; ’тоўстае палатно са зрэб’я’; ’жыхар з вярхоўя ракі’; ’конны’, ст.-рус. верховный, вьрховьний, вьрьховнии, връховный ’верхні; ’вышэйшы, галоўны’; ’конны’; ’палацавы’ (з X ст.), славен. vrhǫ́ven, серб.-харв. вр̀ховни, макед. врховен, балг. върховен ’вярхоўны’. Да ст.-слав. прыметніка врьховьнии ’галоўны, вышэйшы’ (у царкоўным сэнсе). Відавочна, царкоўнаславянізм; гл. Шанскі, 1, В, 69. Утворана ад врьхъ і суф. ‑ьn‑ъ. Крукоўскі (Уплыў, 110) мяркуе, што бел. лексема — калька з рус. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

верхо́вный вярхо́ўны;

верхо́вный главнокома́ндующий вярхо́ўны галоўнакама́ндуючы;

Верхо́вный Сове́т СССР Вярхо́ўны Саве́т СССР;

Верхо́вный Суд Белару́си Вярхо́ўны Суд Белару́сі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галоўкаве́рх

‘вярхоўны галоўнакамандуючы’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галоўкаве́рх галоўкаве́рхі
Р. галоўкаве́рха галоўкаве́рхаў
Д. галоўкаве́рху галоўкаве́рхам
В. галоўкаве́рха галоўкаве́рхаў
Т. галоўкаве́рхам галоўкаве́рхамі
М. галоўкаве́рху галоўкаве́рхах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па́па, -ы, мн. -ы, пап, м.

Вярхоўны гадава каталіцкай царквы і дзяржавы Ватыкан.

Рымскі П.

|| прым. па́пскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галоўкаве́рх, ‑а, м.

Вярхоўны галоўнакамандуючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глаўкаве́рх, ‑а, м.

Вярхоўны галоўнакамандуючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)