вяно́зны гл. вена.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяно́зны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяно́зны вяно́зная вяно́знае вяно́зныя
Р. вяно́знага вяно́знай
вяно́знае		 вяно́знага вяно́зных
Д. вяно́знаму вяно́знай вяно́знаму вяно́зным
В. вяно́зны (неадуш.)
вяно́знага (адуш.)		 вяно́зную вяно́знае вяно́зныя (неадуш.)
вяно́зных (адуш.)
Т. вяно́зным вяно́знай
вяно́знаю		 вяно́зным вяно́знымі
М. вяно́зным вяно́знай вяно́зным вяно́зных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вяно́зны физиол. вено́зный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяно́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вены. Вянозная кроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́на, -ы, мн. -ы, вен, ж.

Крывяносны сасуд, па якім кроў рухаецца да сэрца.

|| прым. вяно́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вено́зный физиол. вяно́зны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

варо́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. У выразе: варотная вена — буйны вянозны сасуд, які нясе кроў у вароты печані.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)