вяне́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяне́чны вяне́чная вяне́чнае вяне́чныя
Р. вяне́чнага вяне́чнай
вяне́чнае		 вяне́чнага вяне́чных
Д. вяне́чнаму вяне́чнай вяне́чнаму вяне́чным
В. вяне́чны (неадуш.)
вяне́чнага (адуш.)		 вяне́чную вяне́чнае вяне́чныя (неадуш.)
вяне́чных (адуш.)
Т. вяне́чным вяне́чнай
вяне́чнаю		 вяне́чным вяне́чнымі
М. вяне́чным вяне́чнай вяне́чным вяне́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вяне́чны, -ая, -ае.

1. гл. вянец.

2. Які мае адносіны да сардэчных сасудаў (спец.).

Вянечнае шво.

Вянечныя артэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяне́чны, ‑ая, ‑ае.

Ужываецца ў саставе некаторых анатамічных тэрмінаў. Вянечнае шво. Вянечныя артэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вене́чный

1. вяне́чны; вянцо́вы; см. вене́ц​I 4, 5;

2. анат. вяне́чны;

вене́чный шов вяне́чнае шво;

вене́чные арте́рии вяне́чныя артэ́рыі;

вене́чная ве́на вяне́чная ве́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)