Verbum

анлайнавы слоўнік

вяндлі́на, -ы, ж.

Вэнджанае прасоленае мяса.

|| прым. вяндлі́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяндлі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вяндлі́на ж. ветчина́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяндлі́на, ‑ы, ж.

Вэнджанае прасоленае мяса, сала. Стол заслалі, прынеслі талеркі з вяндлінаю, якую так добра ўмеюць прыгатаўляць на Беларусі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вяндлі́на (БРС, Сцяшк. МГ), вянглі́на ’тс’ (Сцяшк. МГ, Шат., Нас.). З польск. wędlina ’тс’ (Шат.). Нас. памылкова звязваў гэта слова з вя́ліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вянглі́на ж., см. вяндлі́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вянглі́на, ‑ы, ж.

Тое, што і вяндліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вэндлі́на ’вяндліна’. Гл. вяндлі́на.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

копчёности мн., спец. вэ́нджаніна, -ны ж., вяндлі́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ветчина́ вяндлі́на, -ны ж., вянглі́на, -ны ж.; (окорок) шы́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)