вяндлі́на, -ы, ж.

Вэнджанае прасоленае мяса.

|| прым. вяндлі́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяндлі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вяндлі́на
Р. вяндлі́ны
Д. вяндлі́не
В. вяндлі́ну
Т. вяндлі́най
вяндлі́наю
М. вяндлі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вяндлі́на ж. ветчина́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вяндліна 1/113; 2/260; 3/217

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

вяндлі́на, ‑ы, ж.

Вэнджанае прасоленае мяса, сала. Стол заслалі, прынеслі талеркі з вяндлінаю, якую так добра ўмеюць прыгатаўляць на Беларусі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяндлі́на ж. Schínken m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вяндлі́на

(польск. wędlina)

вэнджанае мяса.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вяндлі́на (БРС, Сцяшк. МГ), вянглі́на ’тс’ (Сцяшк. МГ, Шат., Нас.). З польск. wędlina ’тс’ (Шат.). Нас. памылкова звязваў гэта слова з вя́ліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вянглі́на ж., см. вяндлі́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вянглі́на, ‑ы, ж.

Тое, што і вяндліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)