вяндля́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вяндля́р вяндляры́
Р. вяндляра́ вяндляро́ў
Д. вяндляру́ вяндляра́м
В. вяндляра́ вяндляро́ў
Т. вяндляро́м вяндляра́мі
М. вяндляру́ вяндляра́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вяндля́р, -ра́ м. копти́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяндля́р, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца вэнджаннем мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вянгля́р, -ра́ м., см. вяндля́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

копти́льщик спец. вяндля́р, -ра́ м., вянгля́р, -ра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)