вя́лены, -ая, -ае.

Прыгатаваны вяленнем.

Вяленая рыба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вя́лены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вя́лены вя́леная вя́ленае вя́леныя
Р. вя́ленага вя́ленай
вя́ленае		 вя́ленага вя́леных
Д. вя́ленаму вя́ленай вя́ленаму вя́леным
В. вя́лены (неадуш.)
вя́ленага (адуш.)		 вя́леную вя́ленае вя́леныя (неадуш.)
вя́леных (адуш.)
Т. вя́леным вя́ленай
вя́ленаю		 вя́леным вя́ленымі
М. вя́леным вя́ленай вя́леным вя́леных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вя́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вя́лены вя́леная вя́ленае вя́леныя
Р. вя́ленага вя́ленай
вя́ленае		 вя́ленага вя́леных
Д. вя́ленаму вя́ленай вя́ленаму вя́леным
В. вя́лены (неадуш.)
вя́ленага (адуш.)		 вя́леную вя́ленае вя́леныя (неадуш.)
вя́леных (адуш.)
Т. вя́леным вя́ленай
вя́ленаю		 вя́леным вя́ленымі
М. вя́леным вя́ленай вя́леным вя́леных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вя́лены

1. прич. вя́ленный;

2. прил. вя́ленный, провесно́й, прове́сный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вя́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вяліць.

2. у знач. прым. Прыгатаваны вяленнем. Вяленае мяса. Вялены тытунёвы ліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завя́лены, ‑ая, ‑ае.

Высушаны на паветры; вялены. Завяленая рыба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вя́ленный прич., вя́леный прил. вя́лены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

провесно́й и прове́сный торг. вя́лены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бужані́на. Рус. бужени́на, укр. бужени́на, бужани́на. Усх.-слав. утварэнне (суф. ‑ина) ад буженый ’вялены’ (параўн. у Бярынды: сушани́ца: мя́со вендзо́ное (1627 г.), але таксама ў іншых экземплярах гэтага ж выдання: мя́со бужеоное, гл. Німчук, Бер., XIV). Дзеяслоў буди́ти ’вяліць, вэндзіць’ (< *obǫditi; слав. *ǫditi ’вэндзіць’: польск. wędzić, чэш. uditi і г. д.) вядомы і сёння ва ўкр. гаворках (параўн. Краўчук, ВЯ, 1968, № 4, 129). Іншыя тлумачэнні: бужени́на < вуженина (Рудніцкі, 240; Шанскі, 1, Б, 214; Фасмер, 1, 232, там і літ-pa) не прымаюць да ўвагі рэальнае існаванне дзеяслова буди́ти ва ўсходніх славян і надта ўскладняюць рэканструкцыю. Не выключаецца, што форма бужани́на, бужени́на пранікла ў рус. і бел. мовы з укр. Падрабязна аб слове бужані́на гл. таксама Кіш., Hatv., 20–21.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)