вялены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад вяліць.
2. у знач. прым. Прыгатаваны вяленнем. Вяленае мяса. Вялены тытунёвы ліст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)