вя́зкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вя́зкі вя́зкая вя́зкае вя́зкія
Р. вя́зкага вя́зкай
вя́зкае		 вя́зкага вя́зкіх
Д. вя́зкаму вя́зкай вя́зкаму вя́зкім
В. вя́зкі (неадуш.)
вя́зкага (адуш.)		 вя́зкую вя́зкае вя́зкія (неадуш.)
вя́зкіх (адуш.)
Т. вя́зкім вя́зкай
вя́зкаю		 вя́зкім вя́зкімі
М. вя́зкім вя́зкай вя́зкім вя́зкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пру́гка-вя́зкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пру́гка-вя́зкі пру́гка-вя́зкая пру́гка-вя́зкае пру́гка-вя́зкія
Р. пру́гка-вя́зкага пру́гка-вя́зкай
пру́гка-вя́зкае		 пру́гка-вя́зкага пру́гка-вя́зкіх
Д. пру́гка-вя́зкаму пру́гка-вя́зкай пру́гка-вя́зкаму пру́гка-вя́зкім
В. пру́гка-вя́зкі (неадуш.)
пру́гка-вя́зкага (адуш.)		 пру́гка-вя́зкую пру́гка-вя́зкае пру́гка-вя́зкія (неадуш.)
пру́гка-вя́зкіх (адуш.)
Т. пру́гка-вя́зкім пру́гка-вя́зкай
пру́гка-вя́зкаю		 пру́гка-вя́зкім пру́гка-вя́зкімі
М. пру́гка-вя́зкім пру́гка-вя́зкай пру́гка-вя́зкім пру́гка-вя́зкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вя́зкі, -ая, -ае.

1. Цягучы, клейкі.

Вязкае рэчыва.

2. Ліпкі, які засмоктвае, гразкі.

Вязкае балота.

|| наз. вя́зкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлю́пнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся; зак. (разм.).

Упасці, плюхнуцца ў што-н. вязкае, вадкае.

Х. ў гразь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскі́слы, -ая, -ае.

1. Які раскіс, ператварыўся ў вязкае месіва.

Раскіслая гліна.

2. перан. Расслаблены, разамлелы.

Р. твар.

|| наз. раскі́сласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зама́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

1. гл. замазаць.

2. Вязкае рэчыва для замазвання шчылін, трэшчын.

Аконная з.

|| прым. зама́зачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размясі́ць, ‑мяшу, ‑месіш, ‑месіць; зак., што.

Перамяшаўшы, размяць (што‑н. густое, вязкае). Размясіць гліну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тапі́цца¹, таплю́ся, то́пішся, то́піцца; незак.

1. Пазбаўляць сябе жыцця, кінуўшыся ў ваду.

2. Пагружацца ў што-н. вязкае, зыбкае; вязнуць, засядаць у чым-н.

|| зак. утапі́цца, утаплю́ся, уто́пішся, уто́піцца.

|| наз. тапле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пек, ‑у, м.

Спец. Густое вязкае або цвёрдае рэчыва чорнага колеру, якое застаецца пасля перагонкі дзёгцю або смалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размясі́ць, -мяшу́, -ме́сіш, -ме́сіць; -ме́шаны; зак., што.

Перамяшаўшы, размяць (што-н. густое, вязкае).

Р. цеста.

|| незак. разме́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. разме́шванне, -я, н. і разме́ска, -і, ДМ -ме́сцы, ж.; прым. разме́сачны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)