назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| вя́завых | |
| вя́завым | |
| вя́завымі | |
| вя́завых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| вя́завых | |
| вя́завым | |
| вя́завымі | |
| вя́завых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вя́завы
прыметнік, адносны
| вя́завы | вя́завая | вя́завае | ||
| вя́завага | вя́завай вя́завае |
вя́завага | вя́завых | |
| вя́заваму | вя́завай | вя́заваму | вя́завым | |
| вя́завы ( вя́завага ( |
вя́завую | вя́завае | вя́завых ( |
|
| вя́завым | вя́завай вя́заваю |
вя́завым | вя́завымі | |
| вя́завым | вя́завай | вя́завым | вя́завых | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вя́зовые
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вя́завы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да вяза (у 1 знач.).
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)