вяз, -а і (пра драўніну і зб.) -у, м.
1. мн. вя́зы, -аў. Вялікае лісцевае дрэва сямейства вязавых з моцнай драўнінай.
2. -а, мн. вязы́, -о́ў. Драўляная перакладзіна ў санях.
|| прым. вя́завы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Вя́з
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Вя́з |
| Р. |
Вя́за |
| Д. |
Вя́зу |
| В. |
Вя́з |
| Т. |
Вя́зам |
| М. |
Вя́зе |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вя́з
‘драўніна’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
вя́з |
| Р. |
вя́зу |
| Д. |
вя́зу |
| В. |
вя́з |
| Т. |
вя́зам |
| М. |
вя́зе |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вя́з
‘дрэва’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вя́з |
вя́зы |
| Р. |
вя́за |
вя́заў |
| Д. |
вя́зу |
вя́зам |
| В. |
вя́з |
вя́зы |
| Т. |
вя́зам |
вя́замі |
| М. |
вя́зе |
вя́зах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вя́з
‘перакладзіна ў санях’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вя́з |
вязы́ |
| Р. |
вя́за |
вязо́ў |
| Д. |
вя́зу |
вяза́м |
| В. |
вя́з |
вязы́ |
| Т. |
вя́зам |
вяза́мі |
| М. |
вя́зе |
вяза́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вяз (род. вя́за, (о древесине и собир.) вя́зу) ж. вяз
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вяз бот. вяз, род. вя́за и (о древесине и собир.) вя́зу м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вяз, ‑а і ‑у, м.
1. ‑а; мн. вязы, ‑аў. Лісцевае дрэва сямейства вязавых (ільмовых). / ‑у, у знач. зб. Пасадка вязу.
2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.
3. ‑а; мн. вязы, ‑оў. Драўляная перакладзіна ў санях, зробленая з вязу, дубу і інш. У .. [дзедавай] зямлянцы стаяла печ — парыльня, у якой гнуў ён кляновыя палазы, вязы-папярэчыны. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вяз ’дрэва вяз, Ulmus’ (БРС, Арх. Бяльк., Кіс., Яруш., КЭС, лаг.; Шат., Бяльк., Сцяшк. МГ), вя́зіна ’тс’ (Касп.). Ст.-рус. вязъ, рус. вяз, укр. вʼяз, польск. wiąz, чэш. vaz, серб.-харв. ве̑з. Прасл. *vęzъ ’тс’. І.‑е. *u̯ing̑‑ (?) ’вяз’: літ. vìnkšna, лат. vîksna ’тс’ (*u̯enž‑snā < *u̯eng̑‑snā), алб. vith, vldhë (*u̯inža‑ < *u̯ing̑‑) і г. д. Гл. Фасмер, 1, 374; Траўтман, 360. Вельмі няпэўнай з’яўляецца думка пра сувязь з прасл. *vęzati ’вязаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вя́ззе, ‑я, н., зб.
Вязы (гл. вяз у 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)