вы́ісціць

‘дакладна выканаць што-небудзь (выісціць сваё слова); задавольніць каго-небудзь, учыніць што-небудзь (за крыўду выісціць што-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́ішчу вы́ісцім
2-я ас. вы́ісціш вы́ісціце
3-я ас. вы́ісціць вы́ісцяць
Прошлы час
м. вы́ісціў вы́ісцілі
ж. вы́ісціла
н. вы́ісціла
Загадны лад
2-я ас. вы́ісці вы́ісціце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́ісціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)