вы́ісціць
‘дакладна выканаць што-небудзь (выісціць сваё слова); задавольніць каго-небудзь, учыніць што-небудзь (за крыўду выісціць што-небудзь)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| вы́ішчу | вы́ісцім | |
| вы́ісціш | вы́ісціце | |
| вы́ісціць | вы́ісцяць | |
| Прошлы час | ||
| вы́ісціў | вы́ісцілі | |
| вы́ісціла | ||
| вы́ісціла | ||
| Загадны лад | ||
| вы́ісці | вы́ісціце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| вы́ісціўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)