вы́шыўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́шыўка вы́шыўкі
Р. вы́шыўкі вы́шывак
Д. вы́шыўцы вы́шыўкам
В. вы́шыўку вы́шыўкі
Т. вы́шыўкай
вы́шыўкаю		 вы́шыўкамі
М. вы́шыўцы вы́шыўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гафт, -у, М -фце, м.

Від ажурнай вышыўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узо́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць узорнага. Узорнасць паводзін. Узорнасць вышыўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гафтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

Рабіць узор на чым-н. спецыяльным відам ажурнай вышыўкі.

|| зак. вы́гафтаваць, -тую, -туеш, -туе; -туй; -таваны.

|| наз. гафтава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гафтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Рабіць узор на чым‑н. спецыяльным відам ажурнай вышыўкі. Гафтаваць плацце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гафт, ‑у, М ‑фце, м.

Від ажурнай вышыўкі. Вокны былі вымыты і пазавешваны белымі паркалёвымі з гафтам фіранкамі. Сабаленка.

[Польск. haft.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канва́, -ы́, ж.

1. Рэдкая сятчатая баваўняная або льняная тканіна, якая служыць асновай для вышыўкі крыжам па клетках.

Вышываць па канве.

2. перан. Аснова чаго-н.

Сюжэтная к. рамана.

Храналагічная к.

|| прым. канво́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Мятлі́чкі (мн.) ’від вышыўкі’ (чачэр., Мат. Гом.). Да мятліца|.©вышыта раслінным арнаментам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рышэлье́ ’ажурная вышыўка’ (ТСБМ), рышылье́ ’від вышыўкі’ (Сцяшк.). З франц. Richelieu — імя кардынала.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каба́т, ‑а, М ‑баце, м.

Уст. Род жаночай цёплай камізэлькі, безрукаўка. З блакітнага, аксаміту кабаты былі зашнураваны ззаду. Белыя рукавы сподніх блузак мелі шмат вышыўкі. Чорны. [Бабка] носіць спадніцу і зверху сарочкі нейкую камізэльку, якую заве кабатам. Якімовіч.

[Укр. кабат з перс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)