вы́шыўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -вак, ж.

Вышыты ўзор на тканіне.

Ручнік з вышыўкай.

|| прым. вы́шывачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́шыўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́шыўка вы́шыўкі
Р. вы́шыўкі вы́шывак
Д. вы́шыўцы вы́шыўкам
В. вы́шыўку вы́шыўкі
Т. вы́шыўкай
вы́шыўкаю
вы́шыўкамі
М. вы́шыўцы вы́шыўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́шыўка ж. вы́шивка; (на мундире и т.п.) шитьё ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́шыўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. вышываць — вышыць; вышыванне (у 1 знач.).

2. Р мн. ‑вак. Від дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва. На выстаўцы народнай творчасці шырока прадстаўлена вышыўка.

3. Тое, што вышыта або вышываецца. Ручнік з вышыўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рышэлье́.

1. нескл., н. Ажурная вышыўка з абкіданым контурам малюнка.

Салфетка з р.

2. нязм. Пра ажурную вышыўку з такім контурам.

Вышыўка р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

філе́², нескл., н.

Вышыўка па сетцы з нітак або ажурная вязка.

|| прым. філе́йны, -ая, -ае.

Філейная работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мярэ́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Вышыўка на тым месцы, дзе з тканіны выцягнуты ніткі.

|| прым. мярэ́жкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́шивка ж.

1. (действие) вышыва́нне, -ння ср., вы́шыўка, -кі ж.;

2. (узор) вы́шыўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мярэ́жкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мярэжкі. Мярэжкавая вышыўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рышэлье́, нескл., н.

Ажурная вышыўка, у якой край малюнка абкіданы пяцельным швом, а прасветы запоўнены рашотчатымі злучэннямі.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)