вы́чарпацца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. вы́чарпаецца вы́чарпаюцца
Прошлы час
м. вы́чарпаўся вы́чарпаліся
ж. вы́чарпалася
н. вы́чарпалася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́чарпацца сов. исче́рпаться, истощи́ться, исся́кнуть;

сро́дкі ~паліся — сре́дства исче́рпались (истощи́лись, исся́кли)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́чарпацца, ‑аецца; зак.

1. Выбрацца да канца ў выніку чэрпання. Вычарпалася вада ў калодзежы.

2. перан. Поўнасцю расходавацца, скончыцца. Вычарпаліся сродкі, сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вычарпацца; вытахнуцца (разм.); сесці (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

исчерпа́ться вы́чарпацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вычэ́рпвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да вычарпацца.

2. Зал. да вычэрпваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вычэ́рпвацца несов.

1. исче́рпываться, истоща́ться, иссяка́ть; см. вы́чарпацца;

2. страд. выче́рпываться; исче́рпываться, истоща́ться; см. вычэ́рпваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

исся́кнуть сов.

1. вы́сахнуць;

2. вы́чарпацца; (прийти к концу) ско́нчыцца; (угаснуть) зга́снуць; (исчезнуть) зні́кнуць; см. иссяка́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

истощи́ться

1. змардава́цца; знясі́ліцца;

2. (о почве) спусто́шыцца, абяспло́дзіцца, вы́сіліцца;

3. (исчерпаться) вы́чарпацца; (израсходоваться) вы́даткавацца, зрасхо́давацца;

4. (о терпении) ко́нчыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцяга́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Схадзіць куды‑н. і прыйсці назад. [Пятрэсь:] — Ніхто і не глянуў, што я ў гэтых трантах туды прыйшоў... Ат, дарам толькі сцягаўся. Арочка.

2. Знасіцца. Касцюм сцягаўся хутка. // перан. Вычарпацца, зрасходавацца. Мінула яшчэ тры гады. Сілы Агеевы за гэтыя гады сцягаліся, растрэсліся па полі ды па лесе, як цягаў бярвенні. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)