выціна́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
выціна́нка |
выціна́нкі |
| Р. |
выціна́нкі |
выціна́нак |
| Д. |
выціна́нцы |
выціна́нкам |
| В. |
выціна́нку |
выціна́нкі |
| Т. |
выціна́нкай
выціна́нкаю |
выціна́нкамі |
| М. |
выціна́нцы |
выціна́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Выціна́нка ’папяровая фіранка з выразанымі ўзорамі’ (З нар. сл., гродз.). З польск. wycinanka ’тс’ (Крамко, З нар. сл.), якое да wycinać (гл. тнуць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
выціна́нкі, ‑нанак; адз. выцінанка, ‑і, ДМ ‑наяцы, ж.
Ажурны малюнак, узор, выразаны з паперы. // Папяровыя фіранкі з выразанымі ўзорамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выціна́нкі, -на́нак мн. (ед. выціна́нка ж.) обл. рису́нки, узо́ры, вы́резанные из бума́ги; бума́жные занаве́ски с вы́резанными узо́рами
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)