выспява́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выспява́нне
Р. выспява́ння
Д. выспява́нню
В. выспява́нне
Т. выспява́ннем
М. выспява́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выспява́нне ср.

1. вызрева́ние, выспева́ние, созрева́ние;

2. перен. созрева́ние;

1, 2 см. выспява́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выспява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выспяваць — выспець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вызрева́ние выспява́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выспева́ние выспява́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

созрева́ние

1. паспява́нне, -ння ср., выспява́нне, -ння ср.;

2. перен. выспява́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)