высо́чваць гл. высачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

высо́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. высо́чваю высо́чваем
2-я ас. высо́чваеш высо́чваеце
3-я ас. высо́чвае высо́чваюць
Прошлы час
м. высо́чваў высо́чвалі
ж. высо́чвала
н. высо́чвала
Загадны лад
2-я ас. высо́чвай высо́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час высо́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

высо́чваць несов. высле́живать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да высачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́сачыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што.

Сочачы, адшукаць, раскрыць.

В. шпіёна.

|| незак. высо́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

высле́живать несов. высо́чваць, асо́чваць, дапільно́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высо́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да высочваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высо́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высочваць — высачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

просле́живать несов.

1. (выслеживать) высо́чваць, прасо́чваць;

2. (исследовать, наблюдать) прасо́чваць, назіра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Распаця́ківаць ’марудзіць, доўга разважаць услых, перш чым зрабіць што-небудзь’ (ветк., Ск. нар. мовы). Няясна; магчыма, да цяка́ць, ціка́ць ’высочваць, шукаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)