Высо́кае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Высо́кае
Р. Высо́кага
Д. Высо́каму
В. Высо́кае
Т. Высо́кім
М. Высо́кім

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Высо́кае ср., г. Высо́кое

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высокі-высокі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. высокі-высокі высокая-высокая высокае-высокае высокія-высокія
Р. высокага-высокага высокай-высокай
высокае-высокае		 высокага-высокага высокіх-высокіх
Д. высокаму-высокаму высокай-высокай высокаму-высокаму высокім-высокім
В. высокі-высокі
высокага-высокага		 высокую-высокую высокае-высокае высокія-высокія
Т. высокім-высокім высокай-высокай
высокаю-высокаю		 высокім-высокім высокімі-высокімі
М. высокім-высокім высокай-высокай высокім-высокім высокіх-высокіх

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

высо́кі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. высо́кі высо́кая высо́кае высо́кія
Р. высо́кага высо́кай
высо́кае		 высо́кага высо́кіх
Д. высо́каму высо́кай высо́каму высо́кім
В. высо́кі (неадуш.)
высо́кага (адуш.)		 высо́кую высо́кае высо́кія (неадуш.)
высо́кіх (адуш.)
Т. высо́кім высо́кай
высо́каю		 высо́кім высо́кімі
М. высо́кім высо́кай высо́кім высо́кіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

высо́каўскі высо́ковский; см. Высо́кае

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Высо́кое г. Высо́кае, -кага ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

артысты́зм, -у, м. (кніжн.).

Высокае майстэрства ў мастацтве, віртуознасць у рабоце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

высокапаста́ўлены, -ая, -ае.

Які займае высокае грамадскае або службовае становішча.

Высокапастаўленая асоба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́й

‘высокае, адкрытае для ветру месца’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бу́й буі́
Р. буя́ буёў
Д. бую́ буя́м
В. бу́й буі́
Т. буём буя́мі
М. буі́ буя́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трумо́, нескл., н.

1. Высокае стаячае люстра.

2. Прасценак паміж вокнамі, звычайна ўпрыгожаны арнаментам (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)