бу́й

‘высокае, адкрытае для ветру месца’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бу́й буі́
Р. буя́ буёў
Д. бую́ буя́м
В. бу́й буі́
Т. буём буя́мі
М. буі́ буя́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)