выслу́хванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выслу́хванне
Р. выслу́хвання
Д. выслу́хванню
В. выслу́хванне
Т. выслу́хваннем
М. выслу́хванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выслу́хванне ср. выслу́шивание, прослу́шивание; см. выслу́хваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выслу́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выслухваць — выслухаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выслу́шивание выслу́хванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)