вы́слуга, -і, ДМ -слузе, ж.

Пэўны тэрмін знаходжання на службе.

За выслугу гадоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́слуга

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вы́слуга
Р. вы́слугі
Д. вы́слузе
В. вы́слугу
Т. вы́слугай
вы́слугаю
М. вы́слузе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́слуга ж. вы́слуга;

за ~гу гадо́ў — за вы́слугу лет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́слуга вы́слуга, -гі ж.;

◊

за вы́слугой лет па вы́слузе гадо́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́слуга, ‑і, ДМ ‑слузе, ж.

Пэўны тэрмін знаходжання на службе. Падлічыць выслугу год для вызначэння пенсіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́слуга (БРС). Рус. вы́слуга, укр. ви́слуга, польск. wysługa. Аддзеяслоўнае ўтварэнне (зваротная дэрывацыя) ад выслужыць (гл. служыць). Параўн. Махэк₂, 557.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)