вы́слуга, -і, ДМ -слузе, ж.

Пэўны тэрмін знаходжання на службе.

За выслугу гадоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́слуга

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вы́слуга
Р. вы́слугі
Д. вы́слузе
В. вы́слугу
Т. вы́слугай
вы́слугаю
М. вы́слузе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́слуга ж. вы́слуга;

за ~гу гадо́ў — за вы́слугу лет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́слуга вы́слуга, -гі ж.;

◊

за вы́слугой лет па вы́слузе гадо́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́слуга, ‑і, ДМ ‑слузе, ж.

Пэўны тэрмін знаходжання на службе. Падлічыць выслугу год для вызначэння пенсіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

«Выслуга» (зямельнае ўладанне) 8/72

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

вы́слуга ж.:

за вы́слугу гадо́ў für lángjährige Díenste;

надба́ўка за вы́слугу гадо́ў Tréueprämi¦e f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

выслуга

Том: 6, старонка: 110.

img/06/06-110_0555_Выслуга.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Вы́слуга (БРС). Рус. вы́слуга, укр. ви́слуга, польск. wysługa. Аддзеяслоўнае ўтварэнне (зваротная дэрывацыя) ад выслужыць (гл. служыць). Параўн. Махэк₂, 557.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wysługa

wysług|a

ж. выслуга;

za ~ę lat — за выслугу гадоў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)