вы́скварка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вы́скварка |
вы́скваркі |
| Р. |
вы́скваркі |
вы́скварак |
| Д. |
вы́скварцы |
вы́скваркам |
| В. |
вы́скварку |
вы́скваркі |
| Т. |
вы́скваркай
вы́скваркаю |
вы́скваркамі |
| М. |
вы́скварцы |
вы́скварках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́скваркі, ‑рак; адз. выскварка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.
Выскваранае сала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́топки мн. вы́тапкі, -каў ед. нет; вы́скваркі, -рак, ед. вы́скварка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вы́скваркі (БРС), вы́скварка, вы́скарка ’тс’ (Шатал.), вы́скаркі ’ўнутранае топленае сала’ (Касп.). Рус. вы́шкварки ’скваркі’, укр. ви́шкварка, вишкварки ’тс’. Ад выскварыць (гл. скварыць) з суф. ‑к‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)