выпі́сваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выпі́сваю выпі́сваем
2-я ас. выпі́сваеш выпі́сваеце
3-я ас. выпі́свае выпі́сваюць
Прошлы час
м. выпі́сваў выпі́свалі
ж. выпі́свала
н. выпі́свала
Загадны лад
2-я ас. выпі́свай выпі́свайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выпі́сваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпі́сваць несов., в разн. знач. выпи́сывать; см. вы́пісаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выпісаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пісаць, -ішу, -ішаш, -іша; -ішы; -ісаны; зак.

1. што. Знайшоўшы, спісаць, запісаць.

В. цытату з кнігі.

2. што. Напісаць для выдачы каму-н.

В. ордар.

В. рахунак.

3. каго-што. Старанна апісаць сродкамі мовы або намаляваць.

В. вобразы дзеючых асоб.

В. узор.

4. што. Заказаць дастаўку чаго-н.

В. газету.

5. каго (што). Выклікаць пісьмова.

В. да сябе сям’ю.

6. каго (што). Выключыць са спісаў, са складу чаго-н.

В. хворага з бальніцы.

7. што. Зрасходаваць пісаннем (разм.).

В. чарніла з аўтаручкі.

|| незак. выпі́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. выпі́сванне, -я, н. і вы́піска, -і, ДМ вы́пісцы, ж. (да 1, 2, 4—6 знач.).

|| прым. выпісны́, -а́я, -о́е (да 3 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выпи́сывать несов.

1. выпі́сваць;

2. (красками) малява́ць, вымалёўваць, піса́ць, выпі́сваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпі́сванне ср. выпи́сывание; см. выпі́сваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпі́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпісваць — выпісаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпі́свацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да выпісацца.

2. Зал. да выпісваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вупі́сваць (рожу) ’праводзіць лініі нажом вакол хворага месца’ (КСТ). Гл. выпісваць ’пісаць’, адносна фанетыкі параўн. вузіра́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

квітава́ць

‘цвісці; выпісваць квітанцыю, квіток на што-небудзь (квітаваць атрыманне грошай, рэчаў); вызваляць каго-небудзь ад даўгоў, абавязкаў’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. квіту́ю квіту́ем
2-я ас. квіту́еш квіту́еце
3-я ас. квіту́е квіту́юць
Прошлы час
м. квітава́ў квітава́лі
ж. квітава́ла
н. квітава́ла
Загадны лад
2-я ас. квіту́й квіту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час квіту́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)