выпрабо́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выпрабо́ўваю выпрабо́ўваем
2-я ас. выпрабо́ўваеш выпрабо́ўваеце
3-я ас. выпрабо́ўвае выпрабо́ўваюць
Прошлы час
м. выпрабо́ўваў выпрабо́ўвалі
ж. выпрабо́ўвала
н. выпрабо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. выпрабо́ўвай выпрабо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выпрабо́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпрабо́ўваць несов. испы́тывать, подверга́ть испыта́нию, брать на испыта́ние;

○ в. лёс — искуша́ть судьбу́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпрабо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выпрабаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́прабаваць, -бую, -буеш, -буе; -буй; -баваны; зак., каго-што.

Праверыць на практыцы, вопыце.

В. матор.

В. сваю сілу.

|| незак. выпрабо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. выпрабава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выпрабо́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да выпрабоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпрабо́ўванне ср. испыта́ние; см. выпрабо́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпрабо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрабоўваць — выпрабаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

искуша́ть несов., уст.

1. (соблазнять) спакуша́ць;

2. (испытывать) выпрабо́ўваць;

◊

искуша́ть судьбу́ выпрабо́ўваць лёс;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпрабо́ўвацца несов., страд. испы́тываться, подверга́ться испыта́нию, бра́ться на испыта́ние; см. выпрабо́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прабава́ць ’правяраць стан або якасць чаго-небудзь; рабіць пробу’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), ’каштаваць’ (Сл. ПЗБ), ст.-бел. проба ’проба’ (Ст.-бел. лексікон). Рус. про́бовать, про́ба, укр. про́бувати, про́ба. Праз польск. próba, próbować з ням. Probe ’проба’ < с.-лац. probe ’тс’ < probāte ’правяраць, выпрабоўваць’ (Фасмер, 3, 370).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)