выпрабо́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выпрабо́ўваю выпрабо́ўваем
2-я ас. выпрабо́ўваеш выпрабо́ўваеце
3-я ас. выпрабо́ўвае выпрабо́ўваюць
Прошлы час
м. выпрабо́ўваў выпрабо́ўвалі
ж. выпрабо́ўвала
н. выпрабо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. выпрабо́ўвай выпрабо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выпрабо́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпрабо́ўваць несов. испы́тывать, подверга́ть испыта́нию, брать на испыта́ние;

в. лёс — искуша́ть судьбу́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпрабо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выпрабаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́прабаваць, -бую, -буеш, -буе; -буй; -баваны; зак., каго-што.

Праверыць на практыцы, вопыце.

В. матор.

В. сваю сілу.

|| незак. выпрабо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. выпрабава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́прабаваць, выпрабо́ўваць usprobieren vt, erprben vt, prüfen vt, verschen vt, auf die Prbe stellen;

вы́прабаваць свае́ сі́лы sine Kräfte auf die Prbe stellen;

вы́прабаваць збро́ю die Wffe usprobieren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

выпрабо́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да выпрабоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпрабо́ўванне ср. испыта́ние; см. выпрабо́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпрабо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрабоўваць — выпрабаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

искуша́ть несов., уст.

1. (соблазнять) спакуша́ць;

2. (испытывать) выпрабо́ўваць;

искуша́ть судьбу́ выпрабо́ўваць лёс;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

try out

спрабава́ць, выпрабо́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)