выпаражня́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
выпаражня́ецца |
выпаражня́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
выпаражня́ўся |
выпаражня́ліся |
| ж. |
выпаражня́лася |
| н. |
выпаражня́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выпаражня́цца несов.
1. испражня́ться; см. вы́паражніцца;
2. страд. опора́жниваться, освобожда́ться; см. выпаражня́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выпаражня́цца, ‑яецца; незак.
Зал. да выпаражняць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
испражня́ться несов. выпаражня́цца, спаражня́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́паражніцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
вы́паражніцца |
вы́паражняцца |
| Прошлы час |
| м. |
вы́паражніўся |
вы́паражніліся |
| ж. |
вы́паражнілася |
| н. |
вы́паражнілася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
опра́стываться возвр., страд. апро́ствацца, апаражня́цца, выпаражня́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выпаражне́нне ср.
1. опорожне́ние, освобожде́ние; см. выпаражня́ць;
2. испражне́ние; см. выпаражня́цца 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
То́рыць ’хадзьбой, яздой пракладваць дарогу’ (ТСБМ, Ласт.), ’ісці, накіроўвацца’ (Сцяшк. Сл.). Укр. тори́ти, торува́ти ’утоптваць, пракладваць дарогу’, рус. тори́ть ’пракладваць баразну, сцежку, дарогу частай хадзьбой’, польск. torować ’тс’, utorować ’пракласці дарогу’, чэш. валаш. tořiť, ляш. torovať se, славац. torovať ’пакідаць след пасля сябе’, харв. чак. tòriti ’загнойваць’, ’выпаражняцца (пра скаціну)’. Прасл. *toriti ’пракладваць дарогу, сцежку’, з якім Буга (Rinkt., 2, 630) звязвае ўсх.-літ. tarýti ’вымаўляць, гаварыць’, літаральна — ’церці языком’; гл. таксама Фасмер, 4, 83. Разглядаецца як ітэратыў ад *terti ’церці’, мажліва, і прасл. *tariti, гл. тары́ць (Варбат, Этимология–1970, 58).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)