выпада́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выпада́нне
Р. выпада́ння
Д. выпада́нню
В. выпада́нне
Т. выпада́ннем
М. выпада́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выпада́нне ср. выпада́ние, выпаде́ние; см. выпада́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выдадаць — выпасці (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпада́ние выпада́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпаде́ние выпада́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)