выны́рваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выны́рваю выны́рваем
2-я ас. выны́рваеш выны́рваеце
3-я ас. выны́рвае выны́рваюць
Прошлы час
м. выны́рваў выны́рвалі
ж. выны́рвала
н. выны́рвала
Загадны лад
2-я ас. выны́рвай выны́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выны́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выны́рваць несов., см. выныра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выны́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вынырнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́нырнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак.

1. Нырнуўшы, усплысці, паказацца з вады.

2. перан. Раптоўна з’явіцца.

Месяц вынырнуў з туману.

|| незак. выныра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і выны́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выны́ривать несов. выны́рваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)