выныра́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выныра́ю |
выныра́ем |
| 2-я ас. |
выныра́еш |
выныра́еце |
| 3-я ас. |
выныра́е |
выныра́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
выныра́ў |
выныра́лі |
| ж. |
выныра́ла |
| н. |
выныра́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
выныра́й |
выныра́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
выныра́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выныра́ць несов., прям., перен. выны́ривать; см. вы́нырнуць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выныра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вынырнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́нырнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак.
1. Нырнуўшы, усплысці, паказацца з вады.
2. перан. Раптоўна з’явіцца.
Месяц вынырнуў з туману.
|| незак. выныра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і выны́рваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выны́рваць несов., см. выныра́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
памале́ньку, прысл.
1. Патроху, у невялікай колькасці. Селі поп з дзякам ды папіваюць сабе памаленьку. Якімовіч.
2. Не спяшаючыся, паціху. [Бацька] ужо змірыўся з бол[ем], ды так і тупае памаленьку то каля дому, то ў калгасе. Сачанка. Матор глуха фыркнуў, аўтобус задрыжаў і памаленьку крануўся з месца. Адамчык.
3. Паступова, не адразу. Сонца.. перапаўзло, хаваючыся за далягляд, на паўночны ўсход і спынілася, каб пачаць памаленьку выныраць наверх. Брыль. [Дзяўчынка] спахмурнее, маўчыць або плача. А потым памаленьку, памаленьку пачаў боль адыходзіць у яе ад сэрца. Васілевіч.
4. Разм. Асцярожна. Як прынеслі Бандароўну Да святліцы новай, Палажылі памаленьку На лаве дубовай. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)